پروژه

تعریف دین

 

امیل دورکیم در صور
بنیانی حیات دینی با بر شمردن تعاریف رایج در ارتباط با دین
همچون: «دین به مثابه دیدگاهی اعتقادی در رابطه با مواردی که در قالب علم نمی‌گنجد» و «دین
به عنوان دستگاهی برای تنظیم روابط با موجودات خاص همچون خدایان، شیاطین، فرشتگان،
ارواح و به رد این تعابیر می‌پردازد و دین را بدین گونه
تعریف می‌کند  :

دین عبارت است از دسته‌ای همبسته از باورها و
اعمال مربوط به امور لاهوتی (مجزا از امور ناسوتی) که این باورها و عقاید همه
کسانی را که پیرو آنها هستند در یک اجتماع اخلاقی واحد به نام امت متحد می‌کند.

دین یا کیش یا طریقت یا شریعت، مجموعه‌ای از
معارف، عقاید، باورها و قانون‌ها و دستورهایی برای راهنمایی و پرورش انسان و
پیشبرد او به سوی تکامل و
رستگاری است. مجموعه دین از دو بخش تشکیل شده‌است :

?) آموزه‌ها
و گزاره‌های اعتقادی (هست‌ها /اصول)

?) دستورهای
عملی، اخلاقی و ارزشی که بر پایه آموزه‌های اعتقادی استوار شده‌اند (بایدها
/فروع). در ادیان مختلف، این آموزه‌های اعتقادی تلاش می‌کنند تا پاسخی برای درک
معماهای هستی و آنچه درک نشدنی است (بی نهایت، مرگ) فراهم کنند.

دین یا آسمانی است یعنی پیامبر ی آمده
و مدعی این است که هر چه آورده از طرف خدا و از آسمان است و یا آسمانی نیست یعنی
حاصل افکار و عقاید یک انسان می‌باشد. از بزرگ‌ترین دین‌های جهان می‌توان از دین‌های
ابراهیمی نام برد. دین‌های ابراهیمی که همه
از یک ریشه و منطقه? خاور میانه سرچشمه
می‌گیرند عبارت‌اند از اسلام، مسیحیت و
یهودیت. دین‌های بابی و
بهائی نیز از این دسته و از ادیان نوین هستند.

از دین‌های بزرگ دیگر در جهان می‌توان از
بوداگرایی، هندوگرایی و آیین
کنفوسیوسگرایی نام برد. ادیان لزوماً خدامحور نیستند ولی به
نظر می‌رسد تمام ادیان معتقد به ماوراء طبیعت باشند.

دین‌های کهن فراوان دیگری نیز وجود دارد مانند
زرتشتی‌گری، مانی‌گری، مهرپرستی و جز
اینها.